ustawa
z dnia 28 kwietnia 1936 r.
Prawo czekowe

Dział I Wystawienie i forma czeku

Art. 1 [Elementy obligatoryjne czeku; Forma i oznaczenia czeku]
Czek zawiera:

1) nazwę „czek” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono;

2) polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej;

3) nazwisko osoby, która ma zapłacić (trasata);

4) oznaczenie miejsca płatności;

5) oznaczenie daty i miejsca wystawienia czeku;

6) podpis wystawcy czeku.

Art. 2 [Braki elementów czeku a jego ważność; Miejsce płatności i miejsce wystawienia czeku]
Nie będzie uważany za czek dokument, któremu brak jednej z cech, wskazanych w artykule poprzedzającym, wyjąwszy przypadki, określone w ustępach następujących. W braku osobnego oznaczenia, miejsce wymienione obok nazwiska trasata, uważa się za miejsce płatności. Jeżeli obok nazwiska trasata wymieniono kilka miejsc, czek jest płatny w miejscu, wymienionem najpierw. W braku takiego lub wszelkiego innego oznaczenia, czek jest płatny w miejscu wystawienia. Czek, w którym nie oznaczono miejsca wystawienia, uważa się za wystawiony w miejscu, podanem obok nazwiska wystawcy.

Art. 3 [Trasat czekowy jako bankier; Skutki naruszenia wymogu wskazania bankiera jako trasata]
Czek wystawia się na bankiera, który ma fundusze do rozporządzenia wystawcy, zgodnie z wyraźną lub dorozumianą umową, uprawniającą wystawcę do rozporządzania temi funduszami zapomocą czeku. Wszakże dokument, wystawiony bez zachowania tego przepisu, pozostaje mimo to ważny jako czek. W czekach, wystawionych i płatnych w Polsce, można jako trasata wskazać jedynie bankiera. Polecenie zapłaty, które nie odpowiada temu przepisowi, jest jako czek nieważne.

Art. 4 [Zakaz przyjmowania czeku; Nieważność wzmianki o przyjęciu]
Czek nie ulega przyjęciu. Wzmiankę o przyjęciu, umieszczoną na czeku, uważa się za nienapisaną.

Art. 5 [Formy wystawienia czeku; Czek na okaziciela i jego domniemania]
Czek może być wystawiony: na określoną osobę z dodaniem wyraźnego zastrzeżenia „na zlecenie” lub bez takiego zastrzeżenia; na określoną osobę z dodaniem zastrzeżenia „nie na zlecenie” lub innego równoznacznego; na okaziciela. Czek na rzecz określonej osoby z dodaniem wyrazów „lub okazicielowi” albo innego zwrotu równoznacznego uważa się za czek na okaziciela. Za czek na okaziciela uważa się również czek, nie wskazujący, komu ma być uiszczona zapłata.

Art. 6 [Wystawienie czeku na własne zlecenie lub na rachunek osoby trzeciej; Nieważność czeku na okaziciela wystawionego przez trasata będącego jednocześnie wystawcą]
Czek może być wystawiony na własne zlecenie wystawcy. Czek może być wystawiony na rachunek osoby trzeciej. Czek na okaziciela, w którym wystawca jest zarazem trasatem, jest nieważny.

Art. 7 [Zastrzeżenie oprocentowania w czeku jako bezskuteczne]
Zastrzeżenie oprocentowania, umieszczone w czeku, uważa się za nienapisane.

Art. 8 [Miejsce płatności czeku; Płatność czeku przez osobę trzecią będącą bankierem]
Czek może być płatny w miejscu zamieszkania osoby trzeciej, bądź w miejscowości, w której trasat ma miejsce zamieszkania, bądź w innej miejscowości, z tem jednak zastrzeżeniem, że osoba trzecia jest bankierem.

Art. 9 [Rozbieżność sumy słownej i liczbowej na czeku; Wielokrotne oznaczenie sumy na czeku]
Czek, w którym sumę czekową napisano literami i liczbami, w razie różnicy ważny jest na sumę, napisaną literami. W razie różnicy sum, napisanych kilkakrotnie literami lub kilkakrotnie liczbami, czek jest ważny na sumę mniejszą.

Art. 10 [Ważność pozostałych podpisów na czeku mimo podpisów nieważnych lub nieistniejących]
Jeżeli na czeku znajdują się podpisy osób, niezdolnych do zaciągania zobowiązań czekowych, podpisy fałszywe, podpisy osób nieistniejących albo podpisy, które z jakiejkolwiek innej przyczyny nie zobowiązują osób, które czek podpisały lub których nazwiskiem czek został podpisany, nie uchybia to ważności innych podpisów.

Art. 11 [Odpowiedzialność czekowa nieumocowanego przedstawiciela; Uprawnienia regresowe po zapłacie przez rzekomego przedstawiciela]
Kto podpisał czek jako przedstawiciel innej osoby, nie będąc umocowanym do działania w jej imieniu, odpowiada sam czekowo, a jeżeli zapłacił, ma takie same prawa, jakieby miała osoba, której jest rzekomo przedstawicielem. Zasady te stosuje się również do przedstawiciela, który przekroczył granice swego umocowania.

Art. 12 [Odpowiedzialność wystawcy za zapłatę czeku; Nieważność zastrzeżenia wyłączającego odpowiedzialność wystawcy]
Wystawca odpowiada za zapłatę czeku. Zastrzeżenie, którem wystawca zwalnia się od tej odpowiedzialności, uważa się za nienapisane.

Art. 13 [Zarzuty z porozumienia co do uzupełnienia czeku; Zła wiara lub rażące niedbalstwo posiadacza czeku]
Jeżeli czek, niezupełny w chwili wystawienia, uzupełniony został niezgodnie z zawartem porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać się zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia, chyba że posiadacz nabył czek w złej wierze albo przy nabyciu dopuścił się rażącego niedbalstwa.

Dział II Przeniesienie

Art. 14 [Indos czeku imiennego; Przelew czeku zastrzeżonego „nie na zlecenie”]
Czek, który został wystawiony na określoną osobę z dodaniem wyraźnego zastrzeżenia „na zlecenie” lub bez takiego zastrzeżenia, można przenieść przez indos. Czek, wystawiony na określoną osobę z dodaniem zastrzeżenia „nie na zlecenie” lub innego równoznacznego, można przenieść tylko w formie i ze skutkami zwykłego przelewu. Czek można indosować także na wystawcę lub na każdą inną osobę, czekowo zobowiązaną. Osoby te mogą czek dalej indosować.

Art. 15 [Wymogi i nieważność indosu; Skutki indosu na rzecz trasata i na okaziciela]
Indos powinien być bezwarunkowy. Warunki, od których uzależniono indos, uważa się za nienapisane. Indos częściowy jest nieważny. Nieważny jest również indos, dokonany przez trasata. Indos na okaziciela jest równoznaczny z indosem in blanco. Indos na rzecz trasata ma znaczenie pokwitowania, wyjąwszy przypadek, że trasat ma kilka zakładów, a czek indosowano na rzecz zakładu innego, niż zakład, na który czek wystawiono.

Art. 16 [Forma i miejsce indosu; Indos in blanco i jego ważność]
Indos powinien być napisany na czeku lub na złączonej z nim karcie dodatkowej (przedłużku) i podpisany przez indosanta. Indos może nie wymieniać indosatarjusza lub może ograniczać się tylko do podpisu indosanta (indos in blanco). W tym przypadku indos jest ważny tylko, jeżeli został napisany na odwrotnej stronie czeku lub na przedłużku.

Art. 17 [Skutek indosu – przeniesienie praw z czeku; Uprawnienia posiadacza przy indosie in blanco]
Indos przenosi wszystkie prawa z czeku. Jeżeli indos jest in blanco, posiadacz czeku może:

1) wypełnić indos nazwiskiem własnem lub innej osoby;

2) indosować czek dalej in blanco lub na inną osobę;

3) przenieść czek na inną osobę bez wypełnienia indosu in blanco i bez indosowania.

Art. 18 [Odpowiedzialność indosanta za zapłatę czeku; Zakaz dalszego indosowania a odpowiedzialność wobec kolejnych indosatariuszy]
Indosant odpowiada w braku przeciwnego zastrzeżenia za zapłatę czeku. Indosant może zabronić dalszego indosowania; w tym przypadku nie odpowiada wobec następnych indosatarjuszy.

Dział III Poręczenie czekowe

Art. 25 [Zakres poręczenia czekowego; Podmioty uprawnione do udzielenia poręczenia czekowego]
Zapłatę czeku można zabezpieczyć poręczeniem czekowem (aval) co do całości sumy czekowej lub co do jej części. Poręczenie może dać osoba trzecia, z wyjątkiem trasata, lub nawet osoba, podpisana na czeku.

Art. 26 [Forma i oznaczenie poręczenia czekowego; Domniemania co do osoby, za którą udzielono poręczenia]
Poręczenie umieszcza się na czeku albo na przedłużku. Poręczenie oznacza się wyrazem „poręczam” lub innym zwrotem równoznacznym; podpisuje je poręczyciel. Sam podpis na przedniej stronie czeku uważa się za udzielenie poręczenia, wyjąwszy gdy jest to podpis wystawcy. Poręczenie powinno wskazywać, za kogo je dano. W braku takiej wskazówki uważa się, że poręczenia udzielono za wystawcę.

Art. 27 [Zakres odpowiedzialności poręczyciela czekowego; Regres poręczyciela czekowego po zapłacie czeku]
Poręczyciel czekowy odpowiada tak samo, jak ten, za kogo poręczył. Zobowiązanie poręczyciela jest ważne, chociażby nawet zobowiązanie, za które poręcza, było nieważne z jakiejkolwiek przyczyny z wyjątkiem wady formalnej. Poręczyciel czekowy, który zapłacił czek, nabywa prawa, wynikające z czeku, przeciw osobie, za którą poręczył, i przeciw tym, którzy wobec tej osoby odpowiadają z czeku.

Dział IV Przedstawienie i zapłata

Art. 28 [Płatność czeku za okazaniem; Przedterminowe przedstawienie czeku i jego płatność]
Czek jest płatny za okazaniem. Wszelką wzmiankę przeciwną uważa się za nienapisaną. Czek, przedstawiony do zapłaty przed dniem, wskazanym jako data wystawienia, jest płatny w dniu przedstawienia.

Art. 29 [Terminy przedstawienia czeku do zapłaty; Początek biegu terminu przedstawienia czeku]
Czek, wystawiony i płatny w tym samym kraju, powinien być przedstawiony do zapłaty w ciągu dni dziesięciu. Czek, wystawiony w innym kraju niż ten, w którym jest płatny, powinien być przedstawiony w ciągu bądź to dwudziestu, bądź to siedemdziesięciu dni, zależnie od tego, czy miejsce wystawienia i miejsce płatności znajdują się w tej samej, czy w różnych częściach świata. W tym względzie czeki, wystawione w jednym z krajów europejskich, a płatne w kraju, położonym nad Morzem Śródziemnem, i naodwrót, uważa się za wystawione i płatne w tej samej części świata. Dniem początkowym oznaczonych wyżej terminów jest dzień, wskazany w czeku, jako data wystawienia.

Art. 30 [Przeliczenie daty wystawienia czeku przy odmiennych kalendarzach]
Przy czeku, przekazanym z jednego miejsca na inne, w którem obowiązuje kalendarz odmienny, przelicza się dzień wystawienia na dzień, odpowiadający kalendarzowi miejsca płatności.

Art. 31 [Równoważność przedstawienia w izbie rozrachunkowej z przedstawieniem do zapłaty]
Przedstawienie w izbie rozrachunkowej jest równoznaczne z przedstawieniem do zapłaty.

Art. 32 [Odwołanie czeku po terminie przedstawienia; Zapłata przez trasata po upływie terminu przedstawienia]
Odwołanie czeku może mieć skutek tylko po upływie terminu do przedstawienia. Odwołanie czeku, płatnego w Polsce, może mieć skutek także, jeżeli czek, wystawiony na nazwisko lub na zlecenie i przesłany przez wystawcę bezpośrednio trasatowi, odwołano, zanim trasat wykonał otrzymane polecenie. Jeżeli odwołanie nie nastąpiło, trasat może zapłacić również po upływie terminu do przedstawienia.

Art. 33 [Ważność czeku mimo śmierci lub utraty zdolności do czynności prawnych wystawcy]

Dział V Czek zakreślony i czek rozrachunkowy

Art. 37 [Zakreślenie czeku: tryb i rodzaje; Zmiana i skuteczność zakreślenia]
Wystawca lub posiadacz czeku mogą zakreślić go ze skutkami, wskazanemi w artykule następnym. Zakreślenia dokonywa się przez umieszczenie na przedniej stronie czeku dwu linij równoległych. Zakreślenie może być ogólne lub szczególne. Zakreślenie jest ogólne, jeżeli między dwiema linjami niema żadnej wzmianki albo jeżeli znajduje się między niemi wyraz „bankier” lub inny równoznaczny; zakreślenie jest szczególne, jeżeli między dwiema linjami napisano nazwisko bankiera. Zakreślenie ogólne może być zmienione na szczególne, natomiast zakreślenia szczególnego nie można zmienić na ogólne. Przekreślenie zakreślenia albo nazwiska oznaczonego bankiera uważa się za niebyłe.

Art. 38 [Zapłata czeku zakreślonego; Odpowiedzialność trasata i bankiera za naruszenie zasad zakreślenia]
Trasat może czek z zakreśleniem ogólnem zapłacić tylko do rąk bankiera lub swojego stałego klienta. Czek z zakreśleniem szczególnem może trasat zapłacić tylko do rąk oznaczonego bankiera, a w przypadku, gdy oznaczonym bankierem jest trasat, tylko do rąk swojego stałego klienta. Oznaczony bankier może jednakże zainkasować czek za pośrednictwem innego bankiera. Bankierowi wolno nabywać czeki zakreślone tylko od swoich stałych klientów lub od innych bankierów. Nie wolno mu ich inkasować na rachunek innych osób. Jeżeli na czeku znajduje się kilka zakreśleń szczególnych, trasatowi wolno zapłacić czek tylko w przypadku, gdy na czeku są dwa zakreślenia, z których jedno udzielone zostało w celu inkasa za pośrednictwem izby rozrachunkowej. W razie niezastosowania się do powyższych przepisów trasat lub bankier odpowiadają za szkodę do wysokości sumy czekowej.

Art. 39 [Zastrzeżenie „przelać na rachunek” i jego skutki; Odpowiedzialność trasata za naruszenie zastrzeżenia]
Wystawca lub posiadacz czeku mogą zabronić zapłaty czeku w gotówce przez zamieszczenie wpoprzek na przedniej stronie czeku zastrzeżenia „przelać na rachunek” lub innego równoznacznego. W tym przypadku czek może być przez trasata użyty tylko do rozrachunku księgowego (przez uznanie na rachunku, rozliczenie lub potrącenie). Rozrachunek księgowy ma skutki zapłaty. Przekreślenie zastrzeżenia „przelać na rachunek” uważa się za niebyłe. W razie niezastosowania się do powyższych przepisów trasat odpowiada za szkodę do wysokości sumy czekowej.

Dział VI Zwrotne poszukiwanie spowodu niezapłacenia

Art. 40 [Zwrotne poszukiwanie przeciwko indosantom, wystawcy i innym dłużnikom; Formy stwierdzenia odmowy zapłaty czeku]
Posiadacz może wykonywać zwrotne poszukiwanie przeciwko indosantom, wystawcy, tudzież innym dłużnikom, jeżeli czek, mimo przedstawienia do zapłaty we właściwym czasie, nie został zapłacony, a odmowę zapłaty stwierdzono:

1) albo aktem publicznym (protestem);

2) albo oświadczeniem trasata na czeku, datowanem i wymieniającem dzień przedstawienia;

3) albo oświadczeniem izby rozrachunkowej, datowanem i stwierdzającem, że czek został we właściwym czasie złożony do rozrachunku i że go nie wykupiono.

Art. 41 [Termin protestu lub równoznacznego stwierdzenia; Dopuszczalne dokonanie protestu w pierwszym dniu powszednim po ostatnim dniu terminu przedstawienia]
Protest lub równoznaczne z nim stwierdzenie powinny być dokonane przed upływem terminu do przedstawienia. W razie przedstawienia czeku w ostatnim dniu terminu protest lub równoznaczne stwierdzenie mogą być dokonane w pierwszym dniu powszednim, po nim następującym.

Art. 42 [Zawiadomienie o niezapłaceniu czeku; Odpowiedzialność za opóźnienie w zawiadomieniu]
Posiadacz czeku powinien o niezapłaceniu zawiadomić swojego indosanta i wystawcę w ciągu czterech dni powszednich, następujących po dniu protestu lub równoznacznego stwierdzenia, a w przypadku zastrzeżenia „bez kosztów” – po dniu przedstawienia. Każdy indosant powinien w ciągu dwóch dni powszednich, następujących po dniu, w którym otrzymał zawiadomienie, podać do wiadomości swojego poprzednika otrzymane zawiadomienie, wskazując nazwiska i adresy tych, którzy dokonali zawiadomień poprzednich, i tak kolejno aż do wystawcy. Terminy powyższe biegną od otrzymania zawiadomienia poprzedniego. Ilekroć w myśl ustępu poprzedzającego zawiadamia się osobę, podpisaną na czeku, należy tak samo w tymże terminie zawiadomić jej poręczyciela. Jeżeli indosant nie wskazał swego adresu lub podał go w sposób nieczytelny, wystarczy zawiadomienie poprzedzającego go indosanta. Zawiadomienia można dokonać w jakikolwiek sposób, nawet przez proste odesłanie czeku. Obowiązany do zawiadomienia ma udowodnić, że dokonał go w przepisanym terminie. Termin ten uważa się jako zachowany, jeżeli pismo z zawiadomieniem oddano na pocztę w przepisanym terminie. Kto nie zawiadomi w czasie powyżej oznaczonym, nie traci praw z czeku, odpowiada jednak za szkodę, spowodowaną przez swe niedbalstwo tylko do sumy, na jaką czek jest wystawiony.

Dział VII Wtóropisy

Art. 49 [Wystawienie czeku w kilku jednobrzmiących egzemplarzach; Numeracja egzemplarzy czeku i skutek jej braku]
Z wyjątkiem czeków na okaziciela każdy czek, wystawiony w jednym, a płatny w drugim kraju lub w części zamorskiej tego samego kraju i odwrotnie, albo też wystawiony i płatny w tej samej części zamorskiej lub w różnych częściach zamorskich tego samego kraju, może być wystawiony w kilku jednobrzmiących egzemplarzach. Jeżeli czek wystawia się w kilku egzemplarzach, powinny one być ponumerowane w samym tekście dokumentu, w przeciwnym razie każdy z egzemplarzy uważa się za czek odrębny.

Art. 50 [Skutek zapłaty na jeden egzemplarz czeku wieloodpisowego; Odpowiedzialność indosantów za niewrócone egzemplarze czeku]
Zapłata, dokonana na jeden z egzemplarzy, zwalnia nawet wtedy, gdyby nie było na czeku zastrzeżenia, że taka zapłata pozbawia ważności inne egzemplarze. Indosant, który przeniósł egzemplarze na różne osoby, jako też następni indosanci odpowiadają ze wszystkich podpisanych przez siebie egzemplarzy, których im nie zwrócono.

Dział VIII Zmiany

Art. 51 [Odpowiedzialność podpisujących po zmianie treści czeku; Odpowiedzialność podpisujących przed zmianą treści czeku]
W razie zmiany tekstu czeku osoby, które czek podpisały po dokonaniu zmiany, odpowiadają według brzmienia tekstu zmienionego; osoby, które czek poprzednio podpisały, odpowiadają według brzmienia tekstu pierwotnego.

Dział IX Przedawnienie

Art. 52 [Przedawnienie roszczeń regresowych posiadacza przeciw indosantom, wystawcy i innym dłużnikom; Przedawnienie roszczeń regresowych między dłużnikami zobowiązanymi do zapłaty czeku]
Roszczenia z tytułu zwrotnego poszukiwania, służące posiadaczowi przeciw indosantom, wystawcy oraz innym dłużnikom, ulegają przedawnieniu z upływem sześciu miesięcy, licząc od końca terminu przedstawienia. Roszczenia z tytułu zwrotnego poszukiwania dłużników, zobowiązanych do zapłaty czeku, między sobą ulegają przedawnieniu z upływem sześciu miesięcy, licząc od dnia, w którym dłużnik wykupił czek albo w którym sam został pociągnięty z czeku do odpowiedzialności sądowej.

Art. 53 [Przyczyny przerwania i zawieszenia przedawnienia roszczeń czekowych; Skutek przerwania przedawnienia wobec dłużnika czekowego]
Prawo powszechne określa przyczyny przerwania i zawieszenia biegu przedawnienia roszczeń czekowych. Przerwanie przedawnienia ma skutek jedynie wobec tego dłużnika czekowego, którego dotyczy przyczyna przerwania.

Dział X Przepisy ogólne

Art. 54 [Definicja pojęcia „bankier”; Wyłączenia z zakresu definicji „bankiera”]
Wyraz „bankier” w rozumieniu prawa niniejszego oznacza:

a) państwowe i samorządowe zakłady kredytowe i kasy oszczędności;

b) przedsiębiorstwa bankowe z wyjątkiem kantorów wymiany i zakładów zastawniczych.

Art. 55 [Dokonywanie czynności czekowych wyłącznie w dni powszednie; Przedłużenie terminu przypadającego na dzień świąteczny i wliczanie dni świątecznych do terminu]
Przedstawienie czeku i protest mogą być dokonane tylko w dnie powszednie. Jeżeli ostatni dzień terminu, oznaczonego przez prawo do dokonania czynności, dotyczących czeków, w szczególności do przedstawienia albo do dokonania protestu lub równoznacznego stwierdzenia, przypada na dzień ustawowo uznany za świąteczny, termin przedłuża się do najbliższego dnia powszedniego, następującego po upływie terminu. Dni świąteczne, przypadające w ciągu terminu, wlicza się do tego terminu.

Art. 56 [Początek biegu terminu; Wyłączenie dnia początkowego z obliczania terminu]
Do terminów, przewidzianych w prawie niniejszem, nie wlicza się dnia początkowego.

Art. 57 [Niedopuszczalność dni ulgowych]
Nie są dopuszczalne dni ulgowe ani na podstawie ustawy, ani według uznania sędziego.

Art. 58 [Odmowa zapłaty czeku po ogłoszeniu upadłości wystawcy]
Trasat jest obowiązany odmówić zapłaty czeku, jeżeli doszło do jego wiadomości, że ogłoszono upadłość wystawcy.

Dział XI Roszczenie z tytułu niesłusznego zbogacenia

Art. 59 [Odpowiedzialność wystawcy z tytułu niesłusznego zbogacenia; Przedawnienie roszczenia z tytułu niesłusznego zbogacenia]
Wystawca, którego zobowiązanie czekowe wygasło wskutek przedawnienia lub zaniedbania czynności zachowawczych, jest zobowiązany wobec posiadacza czeku, o ile z jego szkodą niesłusznie się zbogacił. Roszczenie z tytułu niesłusznego zbogacenia ulega przedawnieniu z upływem lat trzech, licząc od dnia wygaśnięcia zobowiązania czekowego.

Dział XII Skutki braku pokrycia

Art. 60 [Odpowiedzialność wystawcy za brak pokrycia czeku; Przedawnienie roszczeń posiadacza czeku z powodu odmowy zapłaty przez trasata]
Jeżeli zapłata czeku nie nastąpiła spowodu, że wystawca, wystawiając czek, nie miał u trasata potrzebnego funduszu do rozporządzenia, lub spowodu, że po wystawieniu czeku rozporządził pokryciem, wystawca odpowiada wobec posiadacza za wszelką szkodę, co najmniej zaś powinien mu zapłacić odsetki w wysokości sześć od sta od sumy niepokrytej. Roszczenia powyższe ulegają przedawnieniu z upływem lat trzech, licząc od dnia, w którym trasat odmówił zapłaty.

Art. 61 [Wystawienie czeku bez pokrycia]
Kto wystawia czek, nie mając u trasata potrzebnego funduszu do rozporządzenia, lub po wystawieniu czeku rozporządza pokryciem, jeżeli skutkiem tego zapłata czeku nie nastąpiła, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

Dział XIII Kolizja ustaw

Art. 62 [Zdolność czekowa według prawa ojczystego i odesłania; Skuteczność zobowiązania czekowego mimo braku zdolności; Wyłączenie wobec obywatela polskiego]
Zdolność osoby do zaciągania zobowiązań czekowych ocenia się według jej prawa ojczystego. Jeżeli prawo to uznaje za właściwe prawo innego kraju, należy je stosować. Kto według prawa, określonego w ustępie poprzedzającym, nie ma zdolności czekowej, mimo to jest ważnie zobowiązany, jeżeli podpisał czek w kraju, według którego ustaw miałby zdolność czekową. Przepisu tego nie stosuje się do obywatela polskiego, który zaciągnął zobowiązanie czekowe zagranicą.

Art. 63 [Prawo właściwe dla osoby uprawnionej do wystawienia czeku; Ważność zobowiązań z podpisów złożonych w państwach bez ograniczeń co do osoby wystawienia czeku]
Prawo kraju miejsca płatności czeku rozstrzyga o tem, na kogo można czek wystawić. Jeżeli według tego prawa dokument ze względu na osobę, na którą został wystawiony, jest nieważny jako czek, zobowiązania, wynikające z podpisów, umieszczonych na tym dokumencie w innych krajach, których ustawy nie zawierają takiego przepisu, są mimo to ważne.

Art. 64 [Prawo właściwe dla formy oświadczeń czekowych; Ważność zobowiązań czekowych obywateli polskich zawartych za granicą]
Formę oświadczenia czekowego ocenia się podług ustaw kraju, w którym oświadczenie zostało podpisane; jednakże wystarcza zachowanie formy, wymaganej przez prawo miejsca płatności. Jeżeli jednak oświadczenie czekowe, nieważne ze względu na przepisy ustępu poprzedzającego, odpowiada prawu kraju, w którym zostało podpisane późniejsze oświadczenie, ważności późniejszego oświadczenia nie uchybia okoliczność, że forma wcześniejszego oświadczenia była nieprawidłowa. Zobowiązania czekowe, zaciągnięte zagranicą przez obywatela polskiego, są ważne w Polsce w stosunku do innego obywatela polskiego także wówczas, jeżeli zostały zaciągnięte z zachowaniem formy, przewidzianej w prawie niniejszem.

Art. 65 [Prawo właściwe dla skutków zobowiązań czekowych]
Skutki zobowiązań czekowych określa się według ustaw kraju, w którym zobowiązania te zostały zaciągnięte.

Art. 66 [Prawo właściwe dla terminów zwrotnego poszukiwania przy czeku]
Terminy wykonywania zwrotnego poszukiwania określa w stosunku do wszystkich osób, które czek podpisały, prawo miejsca wystawienia czeku.

Dział XIV Protest

Art. 69 [Sporządzenie protestu przez notariusza]
Protest sporządza notarjusz.

Art. 70 [Elementy treści protestu czekowego]
Protest zawiera:

1) nazwisko osoby, która żąda protestu, oraz osoby, przeciw której protest ma być dokonany;

2) stwierdzenie, że osoba, przeciw której protest ma być dokonany, nie uczyniła zadość wezwaniu, skierowanemu do niej, a nadto oświadczenie, złożone przez tę osobę, albo stwierdzenie, że jej nie zastano albo że nie było można odnaleźć lokalu jej przedsiębiorstwa;

3) oznaczenie miejsca i dnia, w którym wezwania dokonano lub bezskutecznie starano się go dokonać;

4) oznaczenie, ile egzemplarzy czeku przedstawiono i jakie;

5) podpis notarjusza, pieczęć urzędową i numer protestu.

Art. 71 [Miejsce dokonania czynności zachowawczych dotyczących czeku; Odpowiedzialność notariusza za poszukiwanie lokalu przedsiębiorstwa i skutki uchybień dla ważności protestu]
Przedstawienia czeku, wezwania do wydania egzemplarza, tudzież wszystkich innych czynności zachowawczych należy – w braku odmiennego wskazania w czeku – dokonać w lokalu przedsiębiorstwa. W innym miejscu, np. „na giełdzie”, można tych czynności dokonać jedynie za zgodą stron interesowanych. Notarjusz obowiązany jest dokonać poszukiwania lokalu przedsiębiorstwa i odpowiada za szkodę, spowodowaną brakiem należytej staranności. Jednakże zaniedbanie lub niedokładność poszukiwań nigdy nie mogą stanowić przyczyny nieważności protestu.

Art. 72 [Forma i miejsce sporządzenia protestu czekowego; Połączenie czeku z kartą dodatkową i zabezpieczenie połączenia]
Protest należy napisać na odwrotnej stronie czeku albo na osobnej karcie, połączonej z czekiem. Jeżeli na odwrotnej stronie niema żadnych oświadczeń, należy pisanie protestu zacząć od brzegu, w przeciwnym zaś razie bezpośrednio po ostatnim oświadczeniu. Jeżeli protest ma być napisany w całości lub w części na osobnej karcie dodatkowej, należy tę kartę połączyć z czekiem w ten sposób, aby nie było wolnych miejsc na odwrotnej stronie czeku; połączenie czeku z kartą dodatkową powinno być przypieczętowane pieczęcią urzędową lub przepisane treścią aktu protestowego.

Dział XV Czeki zaginione

Art. 78 [Umorzenie zaginionego czeku; Ogłoszenie i wezwanie posiadacza czeku w Monitorze Sądowym i Gospodarczym]
Ten, komu czek zaginął, może żądać od sądu rejonowego miejsca płatności czeku uznania go za umorzony. We wniosku należy podać istotną treść czeku oraz uprawdopodobnić jego utratę, jak również interes prawny, który uzasadnia żądanie umorzenia. Sąd przez ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym wezwie posiadacza zaginionego czeku do zgłoszenia się w ciągu sześćdziesięciu dni i do okazania czeku sądowi. Termin ten biegnie od dnia ogłoszenia. Końcowy dzień terminu powinien być oznaczony w ogłoszeniu według daty kalendarza. Jeżeli w ciągu terminu, oznaczonego w wezwaniu, nikt nie zgłosi się z czekiem, sąd wyda orzeczenie, uznające czek za umorzony. Jeżeli natomiast posiadacz czeku zgłosi się przed wydaniem orzeczenia, sąd umorzy dalsze postępowanie po przesłuchaniu interesowanych i po okazaniu czeku żądającemu umorzenia. Zarówno o wszczęciu postępowania, jako też o jego wyniku sąd zawiadomi trasata i wszystkich dłużników czekowych, wskazanych przez żądającego umorzenia czeku.

Art. 79 [Ryzyko zapłaty po zawiadomieniu o wszczęciu postępowania; Złożenie sumy czekowej do depozytu sądowego jako zwolnienie z zobowiązania]
Dłużnik czekowy oraz trasat, który po otrzymaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania płaci czek, czyni to na własne niebezpieczeństwo; wolno mu jednak sumę czekową złożyć do depozytu sądowego miejsca płatności i zwolnić się przez to z zobowiązania.

Art. 80 [Złożenie sumy czekowej do depozytu lub zapłata za zabezpieczeniem; Zwrotne poszukiwanie na podstawie odpisu czeku po odmowie trasata]
Jeżeli po ogłoszeniu wezwania żądający umorzenia zgłosi się do trasata z żądaniem zapłaty, trasat może złożyć sumę czekową do depozytu sądowego albo zapłacić ją żądającemu umorzenia za zabezpieczeniem. Gdyby trasat jednego i drugiego odmówił, żądający umorzenia może, na podstawie odpisu czeku, dokonać protestu lub równoznacznego stwierdzenia, a następnie wykonać zwrotne poszukiwanie; może jednak domagać się od zobowiązanych zwrotnie jedynie złożenia sumy czekowej do depozytu albo zapłaty za zabezpieczeniem, według wyboru dłużnika.

Art. 81 [Wykonywanie praw z czeku po jego umorzeniu]
Na podstawie orzeczenia, uznającego czek za umorzony, można wykonywać wszystkie prawa z czeku.

Dział XVI Przepisy końcowe i przejściowe

Art. 82 [Utrata mocy rozporządzenia z 14 listopada 1924 r. o prawie czekowym]
Z dniem wejścia w życie prawa niniejszego traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie czekowem (Dz. U. R. P. Nr 100, poz. 927).

Art. 83 [Odesłania do dotychczasowego prawa czekowego; Stosowanie przepisów niniejszego prawa odpowiednio]
Ilekroć przepisy prawne powołują się na dotychczasowe prawo czekowe, stosuje się odpowiednio przepisy prawa niniejszego.

Art. 84 [Ustalenie instytucji będących izbami rozrachunkowymi]
Rozporządzenie Ministra Skarbu, wydane w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, ustali, które instytucje są izbami rozrachunkowemi.

Art. 85 [Moc obowiązująca rozporządzenia o wierzytelnościach w walutach zagranicznych; Uchylenie art. 2 ust. 3 rozporządzenia w odniesieniu do czeków wystawionych po wejściu w życie ustawy]
Pozostają w mocy przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 12 czerwca 1934 r. o wierzytelnościach w walutach zagranicznych (Dz. U. R. P. Nr 59, poz. 509), z wyjątkiem przepisu art. 2 ust. (3), który traci moc w stosunku do czeków, wystawionych po wejściu w życie prawa niniejszego.

Art. 86 [Wyłączenie stosowania ustawy do czeków sprzed wejścia w życie ustawy]
Przepisów prawa niniejszego nie stosuje się do czeków, wystawionych przed jego wejściem w życie.

Art. 87 [Wykonanie ustawy; Właściwy organ wykonawczy]
Wykonanie prawa niniejszego porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 88 [Wejście w życie ustawy]
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1936 r.