Art. 161a [Minimalny stopień zaspokojenia wierzycieli z art. 161 ust. 1a pkt 3 oraz sposób ustalenia przy braku możliwości ogłoszenia upadłości; Zmiana sposobu lub przedmiotu zabezpieczenia oraz sprzedaż – zgoda wierzyciela, kompetencje i sposób działania nadzorcy wykonania układu lub zarządcy przymusowego]

1. Propozycje układowe dla wierzycieli wymienionych w art. 161 ust. 1a pkt 3 przewidują stopień zaspokojenia nie mniej korzystny niż w postępowaniu upadłościowym, które byłoby prowadzone wobec dłużnika, chyba że wierzyciel wyrazi zgodę na warunki mniej korzystne.

2. Propozycje, o których mowa w ust. 1, nie mogą przewidywać innego sposobu zaspokojenia niż przewidziany w umowie ustanawiającej zabezpieczenie, chyba że wierzyciel wyraził na to zgodę.

3. Układ może przewidywać zmianę przedmiotu zabezpieczenia wierzytelności za zgodą wierzyciela, o którym mowa w ust. 1, lub jego sprzedaż. Sprzedaży dokonuje nadzorca wykonania układu, o którym mowa w art. 171 ust. 1, albo zarządca przymusowy.

4. W sprawach dotyczących sprzedaży, o której mowa w ust. 3, nadzorca wykonania układu, o którym mowa w art. 171 ust. 1, albo zarządca przymusowy dokonuje czynności, działając w imieniu własnym na rachunek dłużnika.

5. W przypadku dłużnika, którego upadłości nie można ogłosić zgodnie z przepisami Prawa upadłościowego, przez stopień zaspokojenia w postępowaniu upadłościowym rozumie się stopień zaspokojenia w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym wobec dłużnika przez wszystkich wierzycieli z całego majątku dłużnika.