1. Układ przyjęty przez zgromadzenie wierzycieli zatwierdza sąd, zawierając w sentencji postanowienia treść układu.
2. Posiedzenie wyznaczone w celu rozpoznania układu odbywa się nie wcześniej niż po upływie tygodnia od dnia zakończenia zgromadzenia wierzycieli, na którym przyjęto układ.
2a. W uzasadnionych przypadkach sąd może wyznaczyć rozprawę w celu rozpoznania układu.
3. Uczestnicy postępowania mogą pisemnie zgłaszać zastrzeżenia przeciwko układowi. Sąd nie bierze pod uwagę zastrzeżeń zgłoszonych po upływie tygodnia od dnia przyjęcia układu lub niespełniających wymogów formalnych pisma procesowego.
3a. W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń, których podstawą jest zarzut naruszenia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli lub zarzut stwierdzenia przyjęcia układu z naruszeniem art. 119 ust. 3 pkt 2, sąd może zobowiązać nadzorcę albo zarządcę do przedłożenia opinii weryfikującej test zaspokojenia. Sąd w takim przypadku określa część testu zaspokojenia podlegającą weryfikacji oraz wskazuje podmiot sporządzający opinię. Nadzorca albo zarządca zleca sporządzenie opinii weryfikującej test zaspokojenia podmiotowi wskazanemu przez sąd.
4. O terminie posiedzenia wyznaczonego w celu rozpoznania układu zawiadamia się przez obwieszczenie, chyba że sędzia-komisarz zawiadomił o tym na zgromadzeniu wierzycieli.
5. Postanowienie o zatwierdzeniu układu obwieszcza się.