1. Minister ustanawia program „Wsparcie dla czasopism naukowych”, którego celem jest podniesienie poziomu praktyk wydawniczych i edytorskich umożliwiających wejście polskich czasopism naukowych w międzynarodowy obieg naukowy.
2. Do programu mogą przystąpić wydawcy polskich czasopism naukowych o wysokim poziomie naukowym, nieujętych w bazach, o których mowa w art. 265 ust. 9 pkt 2 lit. a.
3. Minister ogłasza komunikat w BIP na swojej stronie podmiotowej o konkursie w ramach programu nie częściej niż co 2 lata. W komunikacie określa się:
1) dziedziny, dla których ogłaszany jest konkurs;
2) maksymalną liczbę czasopism naukowych będących przedmiotem projektów finansowanych w ramach programu, jednakże nie większą niż 500;
3) minimalną liczbę czasopism naukowych będących przedmiotem projektów finansowanych w ramach programu publikujących artykuły naukowe w poszczególnych dziedzinach;
4) termin składania wniosków.
4. Wnioski składane w ramach programu oraz raporty roczne z realizacji zadań objętych pomocą i raporty z wykorzystania środków finansowych podlegają ocenie dokonywanej przez powołany przez ministra zespół doradczy, o którym mowa w art. 341.
5. Wydawca, który otrzyma środki finansowe w ramach programu, jest obowiązany upowszechniać w Internecie publikacje naukowe opublikowane w czasopiśmie naukowym w okresie realizacji projektu, w trybie otwartego dostępu, w sposób bezpłatny i bez technicznych ograniczeń.
6. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udziału w programie, a także warunki i tryb przyznawania oraz rozliczania pomocy de minimis, w tym:
1) przeznaczenie pomocy,
2) szczegółowe kryteria i sposób oceny wniosków o przyznanie pomocy,
3) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,
4) sposób kumulowania pomocy,
5) maksymalne wielkości pomocy,
6) maksymalną intensywność pomocy,
7) szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy oraz w raporcie rocznym z realizacji zadań objętych pomocą i raporcie z wykorzystania środków finansowych – mając na uwadze cel programu, o którym mowa w ust. 1, oraz potrzebę uzyskiwania informacji niezbędnych do prawidłowego przyznawania oraz rozliczania pomocy de minimis.