1. Strategiczne mapy hałasu stanowią podstawowe źródło danych wykorzystywanych do:
1) informowania społeczeństwa o zagrożeniach środowiska hałasem;
2) opracowania danych dla państwowego monitoringu środowiska;
3) tworzenia i aktualizacji programów ochrony środowiska przed hałasem;
4) planowania strategicznego;
5) planowania i zagospodarowania przestrzennego.
2. Strategiczne mapy hałasu sporządza się dla:
1) miast o liczbie mieszkańców większej niż 100 tysięcy;
2) głównych dróg;
3) głównych linii kolejowych;
4) głównych lotnisk.
3. Strategiczne mapy hałasu są sporządzane przez zarządzających głównymi drogami, głównymi liniami kolejowymi lub głównymi lotniskami oraz prezydentów miast o liczbie mieszkańców większej niż 100 tysięcy, w oparciu o dane dotyczące poprzedniego roku kalendarzowego oraz są niezwłocznie zamieszczane na ich stronach internetowych.
4. Strategiczne mapy hałasu sporządza się co 5 lat, w terminie do dnia 30 czerwca.
5. Strategiczne mapy hałasu składają się z części opisowej i części graficznej.
6. Część opisowa zawiera w szczególności:
1) dane podmiotu lub organu, o którym mowa w ust. 3, i wykonawcy mapy;
2) charakterystykę terenu, dla którego jest sporządzana mapa;
3) identyfikację i charakterystykę źródeł hałasu;
4) uwarunkowania akustyczne wynikające z aktów planowania przestrzennego, w szczególności z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
5) metody i dane wykorzystane do wykonania obliczeń akustycznych;
6) zestawienie wyników pomiarów wykonanych na potrzeby sporządzenia mapy;
7) wskazanie terenów zagrożonych hałasem;
8) wskazanie danych liczbowych dotyczących ludności narażonej na hałas;
9) analizę kierunków zmian stanu akustycznego środowiska;
10) wyniki analiz rozkładu hałasu;
10a) ocenę szkodliwych skutków hałasu;
11) propozycje działań w zakresie ochrony przed hałasem;
12) oszacowanie efektów planowanych działań w zakresie ochrony przed hałasem;
13) informacje o opracowanych i wdrożonych programach ochrony środowiska przed hałasem oraz oszacowanie efektów zrealizowanych działań w zakresie ochrony przed hałasem;
14) streszczenie części opisowej sporządzone w języku niespecjalistycznym.
7. Część graficzna jest sporządzana w postaci zbiorów danych przestrzennych i zawiera w szczególności mapę:
1) emisyjną, która charakteryzuje hałas emitowany z poszczególnych źródeł hałasu;
2) imisyjną, która charakteryzuje stan akustyczny środowiska;
3) terenów zagrożonych hałasem, która charakteryzuje tereny, na których są przekroczone dopuszczalne poziomy hałasu określone wskaźnikami LDWN lub LN;
4) przedstawiającą przewidywane rezultaty działań, o których mowa w ust. 6 pkt 11.
8. Strategiczne mapy hałasu, o których mowa w ust. 2 pkt 1, zawierają odrębne mapy dotyczące dróg, linii tramwajowych, linii kolejowych, portów, lotnisk oraz miejsc prowadzenia działalności przemysłowej.
9. Strategiczne mapy hałasu sporządza się z wykorzystaniem materiałów i zbiorów danych pochodzących z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz z zastosowaniem metod oceny hałasu i metod oceny szkodliwych skutków hałasu określonych w załącznikach II i III do dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku.
10. Granice terenów objętych strategicznymi mapami hałasu w związku z eksploatacją głównych dróg, głównych linii kolejowych i głównych lotnisk określa się liniami rozgraniczającymi pokrywającymi się z izoliniami odpowiadającymi wartościom długookresowego średniego poziomu dźwięku A wyrażonego w decybelach (dB), wyznaczonego w ciągu wszystkich:
1) dób w roku – LDWN równy 55;
2) pór nocy w roku – LN równy 50.
11. Strategiczne mapy hałasu mogą być aktualizowane przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 4.
12. Do aktualizacji strategicznych map hałasu stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1–10 oraz przepisy wydane na podstawie ust. 13.
13. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych ujętych na strategicznych mapach hałasu, sposób ich prezentacji i formę ich przekazywania, uwzględniając charakter terenu objętego strategiczną mapą hałasu.