1. Komisja Nadzoru Finansowego wydaje decyzję, o której mowa w art. 48q ust. 3, na wniosek złożony przez finansową spółkę holdingową lub finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej.
2. Komisja Nadzoru Finansowego, po otrzymaniu wniosku, niezwłocznie podejmuje współpracę z właściwymi władzami nadzorczymi innego państwa, w którym siedzibę ma finansowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, lub z właściwym koordynatorem zagranicznym, o którym mowa w art. 3 pkt 20 ustawy o nadzorze uzupełniającym, zwanym dalej „koordynatorem zagranicznym”, w celu wydania decyzji, dążąc do osiągnięcia wspólnego stanowiska, zarówno co do samego rozstrzygnięcia, jak i jego przesłanek. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie przekazuje wniosek tym władzom lub koordynatorowi zagranicznemu, wraz ze swoim stanowiskiem w sprawie.
3. Komisja Nadzoru Finansowego uwzględnia w decyzji stanowiska właściwych władz nadzorczych innego państwa lub koordynatora zagranicznego.
4. Komisja Nadzoru Finansowego wydaje decyzję w terminie 2 miesięcy od dnia przekazania wniosku do właściwych władz nadzorczych innego państwa lub koordynatora zagranicznego.
5. W przypadku wydania decyzji o odmowie zatwierdzenia działalności finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej Komisja Nadzoru Finansowego może zastosować jeden ze środków, o których mowa w art. 141fa ust. 1.
6. Komisja Nadzoru Finansowego w uzasadnionych przypadkach może wydać decyzję o:
1) odmowie zatwierdzenia działalności finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku lub jego uzupełnienia;
2) zatwierdzeniu albo odmowie zatwierdzenia działalności finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.
7. W przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 4, nie osiągnięto wspólnego stanowiska, o którym mowa w ust. 2, Komisja Nadzoru Finansowego kieruje sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 rozporządzenia nr 1093/2010 lub do Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, ustanowionego na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2001, str. 48, z późn. zm.), zwanego dalej „Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych”.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7, a także w przypadku gdy właściwa władza nadzorcza innego państwa lub koordynator zagraniczny skieruje sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego zgodnie z art. 19 rozporządzenia nr 1093/2010 lub do Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, Komisja Nadzoru Finansowego zawiesza postępowanie do czasu podjęcia rozstrzygnięcia przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego lub Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych.
9. W przypadkach, o których mowa w ust. 7 i 8, Komisja Nadzoru Finansowego wydaje decyzję po otrzymaniu rozstrzygnięcia Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego lub Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych.
10. Do postępowania w sprawach, o których mowa w:
1) art. 141fa – przepisy ust. 2–9,
2) art. 48s – przepisy ust. 1–9 – stosuje się odpowiednio.