1. W izbie adaptacyjnej umieszcza się nieletniego:
1) po przyjęciu do zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich w celu:
a) przeprowadzenia rozmowy wstępnej, a w przypadku przyjęcia do schroniska dla nieletnich również sporządzenia podstawowej informacji o nieletnim,
b) poddania go wstępnym badaniom lekarskim i zabiegom higieniczno-sanitarnym,
c) poddania go badaniom osobopoznawczym;
2) przeniesionego z innego zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich w celu:
a) przeprowadzenia rozmowy wstępnej, a w przypadku przeniesienia do schroniska dla nieletnich również sporządzenia podstawowej informacji o nieletnim,
b) poddania go wstępnym badaniom lekarskim i zabiegom higieniczno-sanitarnym,
c) poddania go badaniom osobopoznawczym.
2. W izbie adaptacyjnej można umieścić nieletniego po ucieczce z zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich lub nieusprawiedliwionym niepowrocie z pobytu poza zakładem lub schroniskiem, o którym mowa w art. 252 ust. 1 i art. 299 ust. 1, w celu:
1) poddania go badaniom lekarskim i zabiegom higieniczno-sanitarnym;
2) poddania go obserwacji psychologicznej lub pedagogicznej.
3. Nieletniego umieszczonego w izbie adaptacyjnej poddaje się wstępnym badaniom lekarskim niezwłocznie, nie później niż w terminie 48 godzin od chwili umieszczenia nieletniego w izbie adaptacyjnej.
4. Umieszczenie nieletniego w izbie adaptacyjnej może nastąpić na okres nie dłuższy niż 14 dni. W każdym czasie dyrektor zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich może podjąć decyzję o opuszczeniu przez nieletniego izby adaptacyjnej.